Ή αλλιώς το «Το ξωντάμαρο»*
Εδώ θα σας αναφέρω ένα που μας διηγούνταν η γιαγιά όταν ακόμα ήμασταν μικρά παιδιά και αναφέρονταν σε αυτό σαν να ήταν παράδοση σε όλο το σόϊ!
Σε πολύ παλιά χρόνια, ένας πρόγονος των Ριζοπουλαίων εκεί που ετοίμαζε από βραδύς τα δεμάτια σιταριού στο αλώνι , για να είναι έτοιμα να ξεκινήσει την άλλη μέρα το πρωί αλώνισμα. Εκείνο το βράδυ ήταν πανσέληνος μεγάλη και καθαρή. Αφού ετοίμασε τα δεμάτια του σταριού απόκαμε λίγο και έκατσε να ξεκουραστεί αλλά τον έπιασε ο ύπνος.
Κατά τα μεσάνυχτα ξύπνησε από θορύβους και κει βλέπει πέντε κορίτσια δροσερά σαν τα κρύα γάργαρα νερά όταν διψάς ! (Έτσι έλεγαν για τα όμορφα κορίτσια). Αυτά τα πανέμορφα κορίτσια ανακάτωναν τα δεμάτια του σταριού που είχε ετοιμάσει και χόρευαν με μαγευτική χάρη. Ανακάθισε λίγο και οι κοπέλες μόλις τον είδαν έφυγαν, εξαφανίστηκαν. Ο έρμος ο προπάππος από τις πέντε ξεχώρισε μία σαν την πιο όμορφη και την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, ερωτεύτηκε μία ξωτιά – ξωτικιά (όπως έλεγαν).
Την επόμενη μέρα πήγε στη μάνα του κάπως δειλά και συνεσταλμένα να της πει αυτό που είδε τα μεσάνυχτα με το φεγγάρι ολόγιομο και ότι ερωτεύτηκε την πιο όμορφη και την αγάπησε πολύ. Τι να κάνει η μάνα του που συμπόνεσε το παιδί της με τον καημό που της έδειξε για κείνη την ξωτιά, έτσι του είπε να κάνει το ίδιο και το επόμενο βράδυ αλλά κατά τα μεσάνυχτα εκεί που θα χορεύουν οι ξουτιές-ξωτιές-ξωτικιές να φροντίσει να της πάρει τα παπούτσια της, αυτές χόρευαν αφού έβγαζαν τα παπούτσια! (τι βολικό για τον ερωτευμένο!). Η μάνα του είπε ότι μόλις πάρει τα παπούτσια της αυτή θα τον ερωτευτεί και θα τον ακολουθήσει, αλλά να προσέξει πολύ μην τον γελάσει-κοροϊδέψει και της τα δώσει πίσω γιατί αμέσως θα του φύγει και τότε θα την χάσει!
Το βράδυ ακολούθησε το σχέδιο της μάνας του και κατάφερε να αρπάξει τα παπούτσια της εκλεκτής του και αποτραβήχτηκε χωρίς να τον δουν! Όταν τελείωσαν το χορό οι άλλες έβαλαν τα παπούτσια τους και έφυγαν. Εκείνη όμως, η εκλεκτή της καρδιάς του και της ψυχής του που δεν βρήκε τα παπούτσια της αφού τα έψαξε λίγο, αυτός της φανερώθηκε αλλά δεν της τα έδωσε γι’ αυτό τον ακολούθησε. Παντρεύτηκαν και ζούσαν καλά, έκαναν παιδιά, εκείνη όμως πολλές φορές του ζητούσε τα παπούτσια της, αυτός θυμόταν την συμβουλή της μητέρας του και αρνιόταν να της τα δώσει.
Μια μέρα είχε χορό στο χωριό, η αγαπημένη του είπε ότι θα ήθελε να του χαρίσει τον πιο όμορφο χορό αλλά του ζήτησε τα παπούτσια της για αυτό του τα ζήτησε με μεγαλύτερη επιμονή και σχεδόν παράπονο, αυτός υπέκυψε αφού την αγαπούσε πολύ, εκείνη αμέσως απέκτησε την δυνατότητα να εξαφανιστεί.
Από τότε που έφυγε γυρίζει σαν αέρας και ανεμοστρόβιλος που όταν περνά από τα χωράφια σηκώνει και παίρνει ολόκληρα δεμάτια σταριού και χόρτων. Αυτός την αισθάνονταν και την αποζητούσε, όσο όμως την αποζητούσε τόσο εκείνη σήκωνε τα δεμάτια εδώ και κει, σαν να έπαιζε μαζί του, αλλά και τον παίδευε με αυτόν τον τρόπο, τον βασάνιζε να κυνηγάει τα δεμάτια. Ως που μια μέρα στην αγανάκτηση του, αφού δεν μπορούσε πλέον να την έχει, είπε- Φτου, φτου ξωτιά (σαν να έφτυνε) έτσι αυτή δεν εμφανίζονταν συχνά και κάθε φορά που αυτός έβλεπε ανεμοστρόβιλο να πλησιάζει έλεγε: Φτου-φτου ξωτιά !
Αυτός έχασε την έρωτά του αλλά έσωζε τα γεννήματα του!
Θυμάμαι επίσης ότι μετά το τέλος του παραμυθιού η γιαγιά μας έλεγε, κάθε φορά που βλέπετε ξωτιά=ανεμοστρόβιλο να λέτε και σεις, φτου -φτου ξουτιά=ξωτιά για να φεύγουν αυτές μακριά και σεις να παραμερίζετε μην σας πάρουν και σας σηκώσουν και σας μαζί!!!
Όταν θυμάμαι αυτό παραμύθι χαμογελώ και γελώ πολλές φορές για την φαντασία που είχαν, πως πλέκανε τις ιστοριούλες και τα παραμύθια και τα συνδύαζαν με την πραγματικότητα, αλλά και την δόση αστείου που ανακάλυψα αργότερα αφού μεγαλώσαμε…
* Ξωντάμαρο, εξωτικοντάμαρο, από το νταμάρι=φλέβα πετρώματος και μεταλλεύματος, αλλά το χρησιμοποιούσαν στα μέρη μας και για να χαρακτηρίσουν ράτσα, συνήθως σε ζώα λέγοντας πχ. Ότι αυτά τα πρόβατα είναι από καλό νταμάρι. Το νταμάρι προέρχεται από το τούρκικο damar=νταμάρ.
https://www.evanrizo.com/pefko/
0 Σχόλια