Περπατώντας την διαδρομή που δείχνω εν ολίγοις στο βίντεο θυμήθηκα μια συναυλία που είδα σε πόλη του εξωτερικού όπου ζούσα ολόκληρη την δεκαετία του 1980, η οποία συναυλία ονομαζόταν «ήχοι της ζούγκλας» και ήταν από ένα συγκρότημά που όπως είπαν τα όργανα που έπαιζαν, κρουστά, πνευστά, έγχορδα κλπ τα είχαν φτιάξει οι ίδιοι και έβγαζαν πολύ ενδιαφέροντες ήχους. Ήταν μια υπέροχη βραδιά με ήχους που ακούγονται στην εξοχή ακόμα και σε δικιά μας εξοχή και όχι μόνο σε ζούγκλα, όπως κελάρυσμα νερού και αρκετά κελαϊδίσματα πουλιών που θα ακούσετε σε αυτό εδώ το βίντεο.
Η περιοχή είναι μαγευτική και την διασχίζει ένας παραπόταμος του Αλιάκμονα προς το χωριό Λεύκη. Δυστυχέστατα κατά την δεκαετία του 1990 αλλά και την δεκαετία του 2000 όταν πήγαινα προς τα κει έβλεπα στις όχθες του ποταμού μπάζα, σκουπίδια, μέχρι πολύ επικίνδυνα σκουπίδια όπως μπαταρίες αυτοκινήτων και ελαστικά αυτοκινήτων μέχρι ηλεκτρικές οικοσκευές όπως πλυντήρια, κουζίνες, τηλεοράσεις κλπ.
Μαζί με όλα αυτά τα απορρίμματα, συχνά συναντούσα κομμένα δένδρα με αλυσοπρίονο και παρατημένα εκεί πεσμένα να σαπίζουν. Κομμένα χωρίς κανέναν λόγο, ακριβώς πάνω στις όχθες του ποταμού.
Η ίδια εικόνα παρατηρούνταν σε όλες τις κοινότητες που διασχίζει ο Αλιάκμονας.
Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια πετιούνται ελάχιστα σκουπίδια, κυρίως απόβλητα αγροτοκτηνοτροφικών δραστηριοτήτων, αυτό το γράφω με σιγουριά για την παρόχθια περιοχή προς το χωριό Λεύκη ελπίζοντας να συμβαίνει και στις άλλες των άλλων χωριών, όπως Μανιάκι κλπ, στο οποίο Μανιάκι η εικόνα ήταν πολύ πιο τραγική.
Είναι ένα μέρος που αν αφήνονταν στην φυσική του τύχη θα μπορούσε να ήταν περιοχή ξεκούρασης και αναψυχής. Γράφω ¨φυσική του τύχη¨ γιατί ξέρουμε πολύ καλά τις παρεμβάσεις που κάνουν οι άνθρωποι και κυρίως άνθρωποι των κοινοτικών και δημοτικών αρχών. Πολύ κρίμα γιατί η εικόνα τέτοιων περιοχών που θα μπορούσαν να είναι παραδεισένιες γωνιές και για ανθρώπους δείχνει και την εικόνα και την ψυχή των παροικούντων. Κάποιος που αντιμετωπίζει τέτοιες γωνιές με τρόπο που περιέγραψα πιο πάνω, δείχνει να είναι σκατόψυχος. Συγνώμη για το σκατόψυχος, αλλά δεν βρήκα πιο αρμόζοντα χαρακτηρισμό.
Ελπίζω έστω και κατ΄ ελάχιστο να δώσω μια και μόνο όμορφη εικόνα της περιοχής μαζί με τις φωτογραφίες
Ήταν 17 Απριλίου 2016
[full_width]
Η περιοχή είναι μαγευτική και την διασχίζει ένας παραπόταμος του Αλιάκμονα προς το χωριό Λεύκη. Δυστυχέστατα κατά την δεκαετία του 1990 αλλά και την δεκαετία του 2000 όταν πήγαινα προς τα κει έβλεπα στις όχθες του ποταμού μπάζα, σκουπίδια, μέχρι πολύ επικίνδυνα σκουπίδια όπως μπαταρίες αυτοκινήτων και ελαστικά αυτοκινήτων μέχρι ηλεκτρικές οικοσκευές όπως πλυντήρια, κουζίνες, τηλεοράσεις κλπ.
Μαζί με όλα αυτά τα απορρίμματα, συχνά συναντούσα κομμένα δένδρα με αλυσοπρίονο και παρατημένα εκεί πεσμένα να σαπίζουν. Κομμένα χωρίς κανέναν λόγο, ακριβώς πάνω στις όχθες του ποταμού.
Η ίδια εικόνα παρατηρούνταν σε όλες τις κοινότητες που διασχίζει ο Αλιάκμονας.
Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια πετιούνται ελάχιστα σκουπίδια, κυρίως απόβλητα αγροτοκτηνοτροφικών δραστηριοτήτων, αυτό το γράφω με σιγουριά για την παρόχθια περιοχή προς το χωριό Λεύκη ελπίζοντας να συμβαίνει και στις άλλες των άλλων χωριών, όπως Μανιάκι κλπ, στο οποίο Μανιάκι η εικόνα ήταν πολύ πιο τραγική.
Είναι ένα μέρος που αν αφήνονταν στην φυσική του τύχη θα μπορούσε να ήταν περιοχή ξεκούρασης και αναψυχής. Γράφω ¨φυσική του τύχη¨ γιατί ξέρουμε πολύ καλά τις παρεμβάσεις που κάνουν οι άνθρωποι και κυρίως άνθρωποι των κοινοτικών και δημοτικών αρχών. Πολύ κρίμα γιατί η εικόνα τέτοιων περιοχών που θα μπορούσαν να είναι παραδεισένιες γωνιές και για ανθρώπους δείχνει και την εικόνα και την ψυχή των παροικούντων. Κάποιος που αντιμετωπίζει τέτοιες γωνιές με τρόπο που περιέγραψα πιο πάνω, δείχνει να είναι σκατόψυχος. Συγνώμη για το σκατόψυχος, αλλά δεν βρήκα πιο αρμόζοντα χαρακτηρισμό.
Ελπίζω έστω και κατ΄ ελάχιστο να δώσω μια και μόνο όμορφη εικόνα της περιοχής μαζί με τις φωτογραφίες
Ήταν 17 Απριλίου 2016
0 Σχόλια