Φίλοι μου καλοί και επισκέπτες, εδώ θα δείτε φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στις κορυφές του περήφανου Γράμμου και στην λίμνη Γκιστόβα ή αλλιώς Δρακολίμνη που βρίσκεται σε υψόμετρο γύρω στα 2400 μέτρα. Πρέπει να ήταν την χρονιά του 2006
Από το χωριό Γράμμουστα και μετά δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου δρόμος και η διαδρομή είναι για ορειβάτες και καλά είναι να μείνει έτσι και να μην γίνει για τον καθέναν που δεν ξεκολλάει τον χοντροπισινό του από το κάθισμα του αυτοκινήτου.
Δεν θέλουμε να φτάσουν οι πανέμορφες γωνιές της πατρίδας μας να γεμίσουν παντού σκουπίδια και αυτοκίνητα, έλεος πια μα αυτήν την απαράδεκτη εικόνα που άρχισε να παρουσιάζεται και σε πολλά σημεία του μέχρι πρότινος παρθένου Γράμμου.
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν μια Κυριακή περί το τέλος Μαΐου. Ήταν μια μέρα υπέροχη και στα χαμηλά αρκετά ζεστή. Μα όταν βρεθήκαμε ψηλά στις κορυφές ο καιρός άλλαζε μέσα σε ελάχιστα λεπτά, από ηλιοφάνεια, σε συννεφιά και χιονόπτωση και μετά από πολύ λίγο πάλι λαμπρή μαγιάτικη ηλιοφάνεια!
Αυτές τις φωτογραφίες τις ξανανεβάζω από τον παλιό μου ιστότοπο που δεν υπάρχει πιά
Πρέπει επίσης να πω, ότι κατά την δεκαετία του 70 υπήρχαν σε κάποια ανήλια σημεία χιόνια και τον μήνα Ιούνιο ή ακόμα και Ιούλιο. Οι χιονοπτώσεις ξεκινούσαν πολύ πιο νωρίς, διαρκούσαν πολύ περισσότερο μέχρι ακόμα και το τέλος Μαΐου είχαμε αρκετές χρονιές χιονοπτώσεις και ήταν πολύ πιο μεγάλες που έφταναν και ξεπερνούσαν σε ύψος τα 2 μέτρα.
Εδώ βλέπετε ακόμα προς το τέλος Μαΐου, μόνο ελάχιστο χιόνι σε σημεία όπου δεν τα πιάνει πολύ ο ήλιος, ή λόγω συσσώρευσης περισσότερου χιονιού από ανεμοσούρια και από μικρές χιονοστιβάδες .
Ακριβώς από κάτω βλέπετε κάτι σαν Ολύμπιο Θεό που λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τα βουνά τραβά.
Είναι ο Γιάννης Συτηλίδης, ένας λάτρης του Γράμμου και όλων των βουνών της Ελλάδας, που δυστυχώς μας άφησε νωρίς
Από το χωριό Γράμμουστα και μετά δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου δρόμος και η διαδρομή είναι για ορειβάτες και καλά είναι να μείνει έτσι και να μην γίνει για τον καθέναν που δεν ξεκολλάει τον χοντροπισινό του από το κάθισμα του αυτοκινήτου.
Δεν θέλουμε να φτάσουν οι πανέμορφες γωνιές της πατρίδας μας να γεμίσουν παντού σκουπίδια και αυτοκίνητα, έλεος πια μα αυτήν την απαράδεκτη εικόνα που άρχισε να παρουσιάζεται και σε πολλά σημεία του μέχρι πρότινος παρθένου Γράμμου.
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν μια Κυριακή περί το τέλος Μαΐου. Ήταν μια μέρα υπέροχη και στα χαμηλά αρκετά ζεστή. Μα όταν βρεθήκαμε ψηλά στις κορυφές ο καιρός άλλαζε μέσα σε ελάχιστα λεπτά, από ηλιοφάνεια, σε συννεφιά και χιονόπτωση και μετά από πολύ λίγο πάλι λαμπρή μαγιάτικη ηλιοφάνεια!
Αυτές τις φωτογραφίες τις ξανανεβάζω από τον παλιό μου ιστότοπο που δεν υπάρχει πιά
Πρέπει επίσης να πω, ότι κατά την δεκαετία του 70 υπήρχαν σε κάποια ανήλια σημεία χιόνια και τον μήνα Ιούνιο ή ακόμα και Ιούλιο. Οι χιονοπτώσεις ξεκινούσαν πολύ πιο νωρίς, διαρκούσαν πολύ περισσότερο μέχρι ακόμα και το τέλος Μαΐου είχαμε αρκετές χρονιές χιονοπτώσεις και ήταν πολύ πιο μεγάλες που έφταναν και ξεπερνούσαν σε ύψος τα 2 μέτρα.
Εδώ βλέπετε ακόμα προς το τέλος Μαΐου, μόνο ελάχιστο χιόνι σε σημεία όπου δεν τα πιάνει πολύ ο ήλιος, ή λόγω συσσώρευσης περισσότερου χιονιού από ανεμοσούρια και από μικρές χιονοστιβάδες .
Ακριβώς από κάτω βλέπετε κάτι σαν Ολύμπιο Θεό που λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τα βουνά τραβά.
Είναι ο Γιάννης Συτηλίδης, ένας λάτρης του Γράμμου και όλων των βουνών της Ελλάδας, που δυστυχώς μας άφησε νωρίς
0 Σχόλια